Ռազմական փորձագետ Եվգենի Կրուտիկովը կարծում է, որ ազգային պետությունը վերադառնում է, բայց ոչ ամենուր և մասամբ: Կառավարության տարբերակիչ մոդելները ցույց են տվել տարբեր աստիճանի արդյունավետություն իրենց քաղաքացիներին պաշտպանելու հարցում: Բայց զարմանալի է, որ արդյունավետության այս աստիճանը կապված է ոչ թե քաղաքական համակարգի, այլ մտածելակերպի հետ: Կրկին մշակույթն ու պատմությունն ավելի կարևոր են, քան իրավագիտությունը: Հարավային Կորեան և Ճապոնիան քաղաքականապես արևմտյան ոճ ունեն, բայց ուժեղ դիմադրություն են ցուցաբերել կորոնավիրուսին՝ Հեռավոր Արևելքի կարգապահության և մտածողության մոբիլիզացման մոդելի պատճառով: Եվ նույն ժողովրդավարական Իտալիան և Իսպանիան զվարճացնում էին մարդկությանը՝ պատշգամբներից երգեր երգելով:
Իհարկե, առաջիկա մի քանի տարիներին Եվրոպայում արդիական կլինի մի միտում` ազգային պետության դերի ամրապնդման և Եվրամիության լիազորությունների կրճատման համար: Հինգից վեց տարի հետո Եվրամիությունը հաստատ կվերականգնի կորցրածը, բայց նոր ընտրական փուլերում ազգային կողմնորոշված կուսակցություններն ու առաջնորդները ավելի շատ ձայներ կքաղեն, ինչը, ի վերջո, կհանգեցնի ազգ-պետությունների վերածննդին «համաեվրոպական գերտերությունների» մի տեսակ արտաքին պահպանմամբ: Այս իմաստով հնարավոր է առանձին եվրոպական պետությունների ընդհանուր առմամբ միջազգային դերի ամրապնդում: Եվրոպան կարող է ունենալ «ձայն» (ավելի ճիշտ՝ «ձայներ»), և այն կդադարի ընկալվել որպես «թանգարանների փունջ»:
Евгений Крутиков, военный эксперт
Տեղեկատվությունն ըստ NIP/National Information Platform-ի
