Ծեր վանականը աշակերտի հետ անցում է մի դաշտավայրով:
Աշակերտը հարցնում է.
-Հա՛յր Սուրբ, ինչպե՞ս կարող եմ տեսնել Աստծո կամքը:
Ծեր վանականը պատասխանում է.
-Նայիր՝ դաշտավայրում ինչքան երփներանգ, վառ գույներով ծաղիկներ են մեզ ժպտում և ինչպիսի գեղեցիկ պարտեզ է ձևավորվել: Երբ տեսնում ես գեղեցիկ ծաղիկներ, արդեն իսկ տեսնում ես Աստծո կամքը, որովհետև դրանք նույնպես արտահայտում են Աստծո կամքը:
Աշակերտը հարցնում է.
-Հա՛յր Սուրբ, իսկ այս կովերն ու ոչխարները, որոնք հիմա գալիս, լցվում ու ոտնակոխ են տալիս այդ գեղեցիկ պարտեզը, ծաղիկները, դա ո՞ւմ կամքն է:
Վանականը պատասխանում է.
-Դա էլ մարդու կամքն է…
Այնուհետև ցույց է տալիս դեպի իրենց անմիտ հայացքով նայող հովվին:
Հ. Մանուկյան
