Ճանապարհի մոտակայքում մի ավանակ նայում է իր ստվերին, որտեղ արտացոլվում են երկար ականջները և հպարտությամբ բարձրաձայնում.
-Ահա թե ինչպիսի փառավոր հմայք են ինձ տալիս իմ ականջները:
Մի պճնամոլ աղջիկ անցնելիս լսում է, հանում իր հայելին, նայում իրեն և արձագանքում.
-Նայիր հայելու մեջ, և կտեսնես՝ ես եմ գեղեցի՞կ, թե՞՝ դու…
Երկնքում սավառնող հրեշտակները նկատում են նրանց խոսակցությունը և նրանցից մեկն ասում է.
– Ավանակն իր ականջներով է հպարտանում, մարդն՝ իր եսասիրությամբ…
Հ. Մանուկյան