ՀԱՅՐԵՆԱՍԻՐՈՒԹՅԱՆ ԵՎ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԻՄՆԱԿԱՆ ՔԱՐՈԶԻՉԸ ԵՂԵԼ Է ՀԱՅ ԱՌԱՔԵԼԱԿԱՆ ԵԿԵՂԵՑԻՆ

Ամեն օր մենք ուզում ենք ստանալ հետևյալ հարցերի պատասխանները՝

1. ինչպես՞ Հայաստանում ձևավորվեց անիքնասերների խմբակը, որը իրական չարիք դարձավ ազգի ու պետության համար;

2. ինչպես՞ և որտեղից՞ առաջացավ անտարբերությունը մեր մեջ, ինչպես՞ հայոց մեջ ամրապնդվեց նիկոլիզմը;

3. ինչպես՞ վերացան հայրենասիրությունն ու պետականությունը մեզանում:

Փորձեմ հակիրճ շարադրել.

1. բացհասարակություն ու այլ միջազգային գրանտատու կազմակերպությունները՝ ոլորտի անպատասխանատու ու անգրագետ, տեղ-տեղ նաև փողասեր գործիչների թողտվությամբ սողոսկեցին կրթական համակարգ:

Սկսվեց ուղեղների լվացման մեծագույն պրոցեսս, որը ուղեկցվում էր «ձրի պանիր բաժանելով»: Պանիրը սկսեց լայն պահանջարկ վայելել, քանի որ ձրի էր:

Հետևանք1. անիքնասիրությունը առաջանում է ձրիակերության խրախուսման ու ավարայությունը՝ շուստրիություն համարելու պատճառով:

թեզիս 1- ձրիակերությունն ու ավարայութունը ազգի ու պետության թշնամիներներն են:

2. կոռուպցիան ու կաշառակերությունը մտան դպրոց և բուհական համակարգ՝ խարխլելով հասարակությունում գոյություն ունեցող դասակարգումները:

Բարձրագույն կրթություն ստացած մարդը այլևս արժեք չէ, քանի որ դիպլոմը հասանելի է բոլորին՝ անկախ մտավոր ունակություններից:

Թափ հավաքող անգրագիտությունը ուղիղ համեմատական է դիպլոմավորների քանակին:

Հետևաբար, դատարկախոս-ստախոսը դառնում է առաջնորդ՝ առաջ բերելով մի հասարակարգ, որտեղ կարելի է խոսել ամեն ինչից, անկախ հասկանում ես, թե ոչ: Անհատի հիմար ու դեբիլ լինելը այլևս ամոթ չէ, դա կարելի է ի ցույց դնել, քանի որ նրա նմանները շատ են, պատասխանատվության կանչողները՝ քիչ: «Հպարտ Դատարկ Անհատը» այլևս պաշտպանված է գրագետ և ուսյալ մարդկանցից: Ահա սա է նիկոլիզմը:

Հետևանք2. նիկոլիզմը համակարգային անգրագիտության առկայության հետևանքն է:

թեզիս 2. անգրագիտությունը ազգն ու պետությունը քանդող ներքին սողանք է:

3. հայ քաղաքական մտքում հայրենասիրության ու պետականության հիմնական քարոզիչը եղել է Հայ Առաքելական Եկեղեցին:

Սա դարերի խորքից եկող մոտեցում է, ՀԱՅԵՐԻՍ ՄԵՆԱՇՆՈՐՀԸ ՉԷ:

Հայրենասիրությունը, ազգային ինքնագիտակցումը, ազգի դերն ու նշանակությունը համամարդկային արժեհամակարգում, հիմնականում որոշում է հենց ազգի դավանած կրոնը:

Պատահական չէ, որ Հայոց թագավորներին թագադրել են հենց հոգևոր հայրերը:

Եվրոպայում Հռոմի պապի դերի ու նշանակության մասին չեմ խոսում:

Ավելի հետաքրքրական է Պապ թագավորի դարաշրջանում Հայ Եկեղեցու անկախացումը, հենց որից էլ «հայ մեծագույն կոմպլեմենտարիստ» թագավորը սկսեց իր ռեֆորմները:

Հետևանք3. Հայ Առաքելական Եկեղեցու դերի ու նշանակության նվազեցումը բերեց Հայրենասիրության ու պետականության դեֆիցիտի:

Թեզիս 3. Հայ Առաքելական Եկեղեցին և Քրիստոնեական արժեհամակարգը պետականության ու հայապահպանության հիմքն են:

Ազգային շարժումների առաջնային խնդիրը այս թեզերի համընդհանուր և հասանելի դարձնելն է՝ դրանք բերելով մարդու կենցաղ, որը և ձևավորելու է նոր ու հայանպաստ վարքագիծ: